Bezoek aan diverse Duitse Mijnen.
Hier onder kunt u foto's en flims bekijken, van diverse Mijnen die we hebben bezocht of oud koempels in de afgelopen jaren. Klik op de onderstaande linken.
( foto's niet kopiëren ivm auteursrechten, Auteurswet 1912 )
Op 4 december 2015. Is Niels met Maurice de laaste keer ondergronds geweest bij de Mijn AV. Naar een diepte van 1100 meter. Het was de laaste keer dat men bezoekers me naar onder konden. Want de Mijn gaat dicht.
© www.gluckauf.nl
Op 16 april 2014 zijn Marco & Niels ondergronds gegaan bij Standort Prosper V Schacht 10. Naar een diepte van bijna 1200 meter. Ze zijn helemaal ondergronds naar het kolenfront geweest. Wat eigelijk nooit wordt gedaan met bezoekers. Verschillende bezoekers hebben dit niet gedaan ivm dat het te warm en verlopen was.
Een hele beleving, eerst de schacht omlaag, daarna met de trein ( 8 km ), daarna 5 km lopen en een 1 km op een personeel transportband gelegen.
Een geweldige ervaring.
© www.gluckauf.nl
De Duitse Mijn "Lohberg" in de plaats Dinslaken.(geopend in het jaar 1909)
Op 30 augustus 2004 ben ik (Henk) naar de steenkolenmijn "Lohberg" te Dinslaken in het Duitse Ruhrgebied gegaan voor een uitgebreide rondleiding. Onze groep bestond uit een groep van 12 Limburgers (deels oud-mijnwerkers, deels liefhebbers van de mijnen) en de excursie was georganiseerd door het Geon te Heerlen. Bij aankomst van de mijn moesten we eerst in een vergaderruimte plaatsnemen waar het een en ander werd uitgelegd over de Duitse mijn-industrie. Daarna werd er uitgelegd wat we deze middag zouden gaan doen en we moesten tekenen dat alles voor eigen risico was. Na dit eerste deel mochten we ons gaan omkleden om vervolgens in een volledig mijnwerkerskostuum naar de lampisterie te gaan, daar werden de petlampen en de accu's uitgedeeld evenals de zelfredders. Daarna te voet naar de schacht, daar aangekomen werden er nog wat foto's van ons gemaakt. Toen de kooi in om met een duizelingwekkende vaart (12 meter per seconde) af te dalen naar een diepte van 900 meter. Daar aangekomen moesten we met de trein een rit maken van zo'n 15 minuten om vervolgens te stoppen bij een volgende schacht. Toen weer de kooi in om verder af te dalen naar een diepte van 1300 meter. Daar aangekomen moesten we lopend naar de werkplek op een diepte van 1350 meter waar de kolen volledig mechanisch gedolven werden. Hier werd veel uitleg gegeven. Overal waar we de Duitse koempels tegenkwamen, zowel bovengronds als ondergrond, werden we begroet met het bekende "Glück Auf". Na dit alles weer terug lopen naar de schacht, toen weer de trein in en vervolgens de laatste schacht om weer heelhuids bovengronds aan te komen. Hier werden ook weer foto's van ons gemaakt. Hierna moesten we naar een ruimte waar broodjes en drank voor ons klaarstonden en werd er nog wat nagepraat. Toen de douche in om al het zwart van ons af te spoelen, aankleden en naar huis. In totaal duurde deze rondleiding in de mijn zo'n 4 uren.
© www.gluckauf.nl
Bergwerk West, de mijn met de naam "Friedrich Heinrich" te Kamp-Lintfort.(geopend in het jaar 1906)
Op maandag 31 augustus 2009 heb ik (Henk) wederom een bezoek gebracht aan een nog werkende steenkolenmijn in het Duitse Ruhrgebied. Nadat we aangekomen waren bij de mijn moest de leider van de groep, we waren met 12 personen, zich melden bij de portier. Na zo'n 10 minuten mochten we naar binnen en gingen we naar een ruimte waar we uitleg kregen over het mijnbedrijf, het verleden en de toekomst van de mijn, dit duurde ongeveeréén uur. We kregen tevens folders, pen, speldje en een dvd mee ter informatie. Als laatste moesten we een formulier ondertekenen dat het bezoek ondergronds voor eigen risico was. Toen moesten we naar de kleedruimten en moesten we ons omkleden, van onderbroek tot schoenen. Toen naar de lampisterie voor het in ontvangst nemen van de helm met accu en petlamp en de zelfredder. Daarna ging het via gangen en trappen te voet naar de schacht. Onderweg kwamen we de echte koempels ook tegen en we werden uiteraard begroet met het bekende "Glück Auf". Bij de schacht aangekomen maakten we nog wat foto's waarna we de camera's moesten inleveren. Toen gingen we de kooi in en met een snelheid van zo'n 12 meter per seconde daalden we af naar een diepte van bijna 900 meter. Beneden aangekomen stapten we de kooi uit en waren vrijwel meteen bij de "Bahnhof", een uitgebreid treinstation met meerdere treinen die reeds klaarstonden. Nadat we ingestapt waren vertrokken we voor een rit van zo'n 10 minuten. Na het einde van de rit stapten we uit en vervolgden we onze route te voet door steengangen op weg naar de pijler. Tijdens deze voettocht liepen de transportbanden met vers gedolven kolen continu langs ons. In de pijler aangekomen die volledig mechanisch was, kregen we uitleg over de winning van de steenkolen. Na de uitgebreide uitleg ging het niet per trein maar te voet terug naar de schacht, onderweg geholpen door een lopende kabel langs de wand om het lopen wat te vergemakkelijken aangezien het regelmatig behoorlijk bergop ging. Aangekomen bij de schacht gingen we weer met de kooi omhoog en bij aankomst boven, kregen we onze camera's weer terug zodat we nog wat foto's konden maken. daarna naar de lampisterie voor het inleveren van de zelfredder, helm en accu. Via de loonhal gingen we naar een kleinere ruimte waar broodjes en drank voor ons klaarstonden en werd er nog gezellig nagepraat over hetgeen we meegemaakt hadden. Toen gingen we naar het badlokaal om ons te douchen, aankleden en dat was tevens het einde van het bezoek aan de mijn. Het was wederom een zeer geslaagd bezoek aan een steenkolenmijn, iets wat ik niet snel zal vergeten. © www.gluckauf.nl
